Już w czasach starożytnych znana była sztuka teatralna, łącząca muzykę i literaturę. Do dramatu była włączona poezja, której recytacji towarzyszył akompaniament. Synkretyzm tych sztuk pozwalał wzbudzić u widza poczucie wyższego poziomu estetyki, a poprzez oddziaływania na różne bodźce silnych emocji. Wiązało się to ze starogrecką teorią etosu, która zakładała, że muzyka wpływa na postawę i psychikę człowieka, a połączenie jej z tekstem wzmocni to oddziaływanie. Z teatru greckiego wywodzą się późniejsze formy, m. in. opera, pieśń, poezja śpiewana.
Jedną z najstarszych znanych form łączącą ze sobą poezję i muzykę jest psalm. Dzieła pisane przez króla Dawida i jego uczniów zawarte w biblijnej Księdze Psalmów mają charakter błagalny lub dziękczynny i są bezpośrednim zwrotem do Boga. Wykonywane były najczęściej z akompaniamentem liry, bądź psalterium. Opracowania muzyczne psalmów powstawały na przestrzeni wszystkich wieków, także obecnie komponuje się utwory w oparciu o ich tekst.